کودکی ....

کودکی در مدرسه رفت به نزد استاد
که بپرسد زچه انشاء به او بیست نداد
پسرک بود بسی عاقل و باهوش زرنگ
هیچ عذری نپذیرفت بهر حیله ورنگ 
گشت استاد ملول ازپس ابرام صغیر 
گفت این شرط ادا کن و زمن بیست بگیر
خواست استاد رها گردد از ان کودک خرد
لاجرم کرد طلبی کو بنظر شرطش برد 
گفت خواهم که بیاری ز برایم زبهشت 
ذره ای خاک ایا کودک نیکو بسرشت 
روز دیگر همه حاضر سر درس استاد 
کیسه خاک همان طفل روی میز نهاد 
چشم استاد چو بر کیسه فتاد او خندید
 که چگونه زبهشت کیسه خاک اوردید 
گفت کودک چو قدم مادر من زد بحیاط 
خاک پایش همه چیدم بسی با احتیاط
خود نگفتی مگر هست بهشت توی جهان
پس بگفتی که باشد زیر پای مادران
این ذکاوت چو استاد از ان کودک دید
بیست را داد و سر ان پسرک را بوسید

زندگی

زندگی ، ارزش آنرا دارد که به آن فکر کنی !
.
زندگی ، ارزش آنرا دارد که ببویی اش چوگل ، که بنوشی اش چو شهد !
.
زندگی ، بغض فروخورده نیست !
.
زندگی ، داغ جگر گـــوشه نیست !
.
زندگی ، لحظه دیدار گلی خفته در گهواره است !
.
زندگی ، شوق تبسم به لب خشکیده است !

بقیـــــه جملات در ادامه مطلب ، نظر یادتون نره

                                   بوی باران ، بوی سبزه ، بوی خاک

                                شاخه های شسته ، باران خورده ، پاک

                                         آسمان آبی و ابر سپید

                                             برگهای سبز بید

                                        عطر نرگس  ، رقص باد

                                  نغمه شوق و پرستو های شاد

                                  خلوت گرم کبوتر های مست

                                  نرم نرمک می رسد اینک بهار

                                       خوش به حال روزگار